zaman geçiyor..zaman yanımdan geçiyor..ben ne kadar zamansız olalım desem de bırakmıyor peşimizi zaman!keyfince sürüyor uzakları ardımıza..
ben şimdi kendimden, senden, herşeyden kaç basamak uzağım bilmiyorum...kaç basamak koşarak uzaklaşabilirim bu gerçeklik duygularından onu da bilmiyorum..bilmediklerimle uzuyor gölgelerim..
hayaletlerim çoğalıyor..korkuyorum..sen yoksun..yokluk gitgide ağırlaştırıyor neşemi..
anlamadıkça yoksun..
konuştukça yoksun..
sen yok oldukça gölgen zehirliyor zihnimi..
sen beni almadan yanına karıştıkça hayata ben dağlıyorum anasonun uçucu ruhuna...
sen beni anlamadıkça sözcüklerde; ben tahta masalara kazıyorum anlamları.. ağacın insafına bırakıp yüreğimi...
yorgun...uzun...u z a k....................
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder