Ne zaman özgür kılar insan kendi ruhunu arındırıp…sarıp sarmalayıp bırakayım mı yani…aşkı sokaklara…ben ne zaman o taşı yerden kaldırıp göğe tutsam birşeyler yanlış renkleniyor sanki..elimde tutamıyorum da yere de atamıyorum ama..şimdi bir o taşa bir yere takılı kalır ruhum.Bırak r u h u m bırak kendini…işte her şey apaçık ortada.yeter hırpaladığın gençliğimi…sana dar gelir bu bedenler…anlamak yetmiyor değil mi?çarpa çarpa öğreneceksin bir kez daha…denizler…dalgalar çağırıyor seni…ama gitmeyeceksin arkasından bakacaksın ille…yoklukla besleyeceksin kalanlarını..ne kaldıysa artık.
Çok eskiden yaşadığım bir hevesi hatırlatıyor beni geceleri kan ter içinde ayağa diken bu şey…kimsenin hayatı umursamadığı zamanlara ait bir tat ağzımda kalan…yetişkin olamamış boncuk boncuk terleyen bir şey..senin gülüşünde takılı duran o şeye benziyor..işte ben de o gülüşe takıldım yoksa çoktan ardımda kalırdın..zaten hayat bir gülüşün peşidir koşarak yuvarlanarak yavaşlatarak yaşanan…zehridir sihridir bulaşan..artık sana da bulaştı- korkma senden çabuk çıkar..zehri bilmezsin sen çünkü sihri de..ruhunun mayasında yok…biraz gülüşünde var..o da bir gelip bir gider..yetmez anlamaya…kendi yavrusunu yiyen balıklar gibi yarattığını yer senin gibiler…Benim yazgım da sen gibilerden yana imiş…yanyana imiş… y a n a y a n a imiş..yan
gın
yeri
imiş…..
Olmadı deyip atayım mı seni üstün başınla sokağa…karda kışta bırakayım mı seni yani sokak lambasının altında...sonra ardıma bile bakmayayım mı…olmaz.olmayanlara rağmen olmaz…ruhum salıvermez…biraz daha beklerim ben gece ne derse desin..bir sigara daha yakar beklerim..yalınayak beklerim..anahtarın yok ki beklerim…yere göğe sığamadan beklerim..anason kokarak gelirsin belki yine köşebaşından..bir kere geldin ya ben beklerim…terli ıslak neşeli geveze gelirsen ya ben beklerim…uykularımız karışır dolanır yatar beraber beklersem..beklediğimi bilirsen…